Weer thuis

We zijn weer thuis. Tijd om deze blog af te sluiten, maar niet vooraleer jullie ook op de laatste dag hebben kunnen meereizen.

Aangezien ons vliegtuig pas om tien voor zes plaatstelijke tijd zou vertrekken hadden we nog een hele dag om van Lanzarote te genieten. De hoteluitcheck moest vóór twaalf uur gebeuren, dus rustig wakker worden, nog een keertje uitgebreid ontbijten, koffers pakken en op weg naar Teguise. Ja het stadje waar we deze week al eerder geweest waren, maar nu om de markt te bezoeken. Zoals onze reisgids het beschrijft: 'de grootste markt van het eilend wordt op zondag gehouden in Teguise (9-14)'...

Het prachtige, rustige Teguise was verdwenen. Al bij het naderen van het dorp stonden mannen te zwaaien om ons naar verplichte parkeerplaatsen te verwijzen. En dan in een lange mensenstroom naar de markt. De Britse invasie had ook plannen gemaakt om de markt te bezoeken. Nuja markt, handtassenkraam naast souvenirkraam naast handtassenkraam naast souvenirkraam. We hebben een tijdje op een bankje zitten kijken naar het afdingen, waarbij de Britten dachten hun slag thuis gehaald te hebben en wij de kooplui daarna zagen lachen. Weg van deze waanzin, nog even op zoek naar het rustige Lanzarote.

In Arrecife was het rustig ( misschien iets te rustig). Koffietje aan het water en op naar het vliegveld.

De auto volgetankt en vlot afgeleverd en toen begon het wachten.

Het lange wachten want onze vlucht had anderhalf uur vertraging.

We waren vannacht om kwart voor twee thuis. Het was fijn op Lanzarote, het was fijn om thuis te komen.

Het was ook fijn dat je een beetje hebt meegereisd.

Tot een volgende keer!

Veel liefs

Jeannette

Cesar, een museum voor hedendaagse kunst en afbouwen in Costa Teguise

Alles op Lanzarote ademt Cesar uit. Het museum voor hedendaagse kunst in Arrecife... ja hoor een oud ford gerestaureerd door Manrique. En enkele kunstwerken? Yep ook van den Cesar. Mooie werken zonder meer, misschien begin ik wat last te krijgen van een overkill aan Manrique? In ieder geval mooie kunst, persoonlijk wasik weg van de figuren in zee. Na dit museumbezoek nog een laatsre maal bewust op ontdekking naar de meester van het eiland. Zijn woonhuis in Tahiche. Mooi met een mooi zwembad en nog maar eens veel trappen.

Genoeg van de man en terug naar ons hotel. Bij de pool een bejaarde dj met roze bril die een Freixenetparty op gang moest trekken. Nee dat was toch echt even te veel van het goede. Een mooie wandeling langs de dijk om waardig afscheid te nemen van Costa Teguise en vanavond heerlijk gegeten in de Gastrobar La Gula.

Morgenavond vertrekt ons vliegtuig om tien voor zes naar Brussels South Airport. We hebben lekker de tijd voor een uitgebreid ontbijt en de markt in Teguise.

En dan terug naar twee schatten, ik heb ze gemist en moet nog even wachten maar woensdagavond worden dat dikke knuffels.

Veel liefs

Jeannette

Jameos, vergezichten en een strandvakantie

We raken Manrique maar niet kwijt. Ook vandaag stond Cesar (na zoveel bezoeken tutoyeer ik hem) op het programma. Maar eerst het ochtendpoolen en lekker ontbijten.

En toen was het tijd voor de Jameos del Agua. De Jameos wat? Kleine uitleg: Manrique kocht deze grond van een boer en creëerde er zijn allereerste attractie op Lanzarote. Een gedeeltelijk ingestorte vulkaangrot werd omgetoverd tot een fantasiegrot. In het water van de donkere grot leven honderden op spinnen lijkende albinokreeftjes. Schitterend om te zien. Trappen en nog eens trappen, maar de omgeving maakte dit ongemak meer dan goed.

Geen vakantie zonder strandvakantie. Met de hotelhanddoeken in de auto op weg naar Playa de Famara. Maar niet voordat we eerst onderweg een paar maal gestopt zijn voor prachtige vergezichten. En natuurlijk een koffietje op een schaduwrijk plein in Haria.

Strand is zand en niet mijn ding. Gelukkig is Frank ook geen zonneklopper en hielden we de playa na een uurtje voor gezien. Nog even bootjes kijken in La Santa en terug naar onze Costa.

Wat is Spanje zonder tapas. We hebben vanavond ons eens lekker laten gaan bij een bodega aan het water. Zicht op zee, lekker eten, een harpist met een bandrecorder die onder een tv scherm live muziek ten gehore brengt... een waardige afsluiting van nog maar eens een mooie dag.

Veel liefs

Jeannette

In de wolken met Manrique en langs de kustweg naar zijn cactustuin

Manrique, architect en kunstenaar, geboren en overleden op Lanzarote. Cesar voor zijn vrienden. De man die ervoor gezorgd heeft dat de meeste gebouwen op het eiland niet hoger zijn dan 4 verdiepingen..

Vandaag ging onze ontdekkingstocht naar zijn nalatenschap verder. Maar eerst even een ochtendduik in het zwembad en aanschuiven aan een zeer uitgebreid ontbijtbuffet.

Langs verlaten binnenwegen daarna op weg naar de noordkant van het eiland. Mirador del rio; een uitzichtpunt ontworpen door Manrique op 475 meter hoogte met uitzicht op het eiland Graciosa. We troffen het met het weer. Af en toe wolken op onze hoogte die een prachtig schouwspel boden op de diepten en vertes. Wederom een filmpje op instagram (sjekje) voor de liefhebber. Ik had er de hele dag kunnen genieten.

Verder langs de kustweg met aan de linkerkant de zee en rechts het Malpais de la Corona. Rotsen met korstmossen die door de regen eerder deze week prachtige frisse kleuren kregen.

Lunchen in een klein vissersdorpje. Spaans tot en met, sardines a la plancha. Helaas met kop, schubben en darminhoud. Nee geef me dan maar mijn visser van het Sint-Jansplein.

De temperatuur was inmiddels opgelopen tot 32° toen we de cactustuin van Manrique bereikten. Prachtig en bloedheet.

Even rust in onze aircokamer, poedelen in de pool en heerlijk Indiaas eten met zicht op de baai.

En morgen wacht Manrique weer op ons.

Veel liefs

Jeannette

Vertrek uit Yaiza een dag met Manrique, piraten, Christus met lang haar, een hondje en Omar Sharif

Een goed ontbijt, afrekenen en adios Yaiza. Door La Geria met de wijnrankputten op weg naar de andere kant van het eiland. Dienstmededeling voor Wannes; werelderfgoed check..

Eerste halte is het geografische middelpunt van Lanzarote. Aangeduid met een kunstwerk van Manrique, de man die nadrukkelijk zijn stempel op het eiland gezet heeft. We zullen hem de komende dagen nog vaak tegenkomen.

Volgende stop is het prachtige stadje Teguise. Vroeger een belangrijke plaats op het eiland, nu stilte en lege straten. Ons boekje voert ons langs historische gebouwen die nu bijna allemaal ingericht zijn ten behoeve van het toerisme. Het voordeel van een oktobervakantie is dat er weinig toeristen zijn, helaas zijn er ook weinig zaken open. De kerk herbergt een christus aan het kruis met wel heel lang haar. Een oud dominicaner klooster dat bijna volledig gestript is en waar onduidelijke moderne kunst tentoongesteld wordt. Een klein maar erg mooi museum voor sacrale kunst waar Dominicus met zijn hondje ons begroet. En op 14 plaatsen in het dorp kruisen die de staties van de kruisweg markeren tijdens de processie in de stille week voor Pasen.

Genoeg religie, hoogste tijd voor wat spanning in de vorm van het piratenmuseum. Oke het ging ons om het Castillo de Sante Barbara bovenop de heuvel. De piraten kregen we op de koop toe.

Lunchen in het huis van Omar Sharif. Geen alledaagse gewoonte, wel een unieke plaats voor een lunch. Ook hier weer de hand van Manrique. Omar heeft hier niet lang gewoond. Hij heeft het huis tijdens een kaartspel ingezet en verloren. De lunch was trouwens heerlijk.

Na alle regen van gisteren klaart het steeds meer op en zo rijden we het zonovergoten Costa Teguise binnen. En nu ziten we in een heel fijne kamer met airco en balkon. De zee vlakbij, een mooi zwembad en veel, vooral veel bradende Duitsers en Engelsen. En vier Indiase restaurants, drie Chinese, de pubs met voetbal heb ik niet meer geteld...

Morgen zetten we onze ontdekkingstocht op het eiland verder,

Veel liefs

Jeannette

Timanfaya, wijn en een dorp waar weinig leven is.

Regen op Lanzarote. Het zou hier minder regenen dan in de Spaanse Sahara. Boffen wij even dat we dit natuurfenomeen mee mogen maken.

Op advies van onze Spaanse hotelvriend op tijd vertrokken naar het Parque Nacional de Timanfaya. Een vulkaanveld, zo desolaat en onwerkelijk dat je niet meer het gevoel hebt op aarde te zijn. Een drie kwartier durende busrit was bij de entreeprijs inbegrepen. Blij als een kind het bankje achter de chauffeur weten te bemachtigen. Oké de blijdschap werd tijdens de rit wat getemperd door duizelingwekkende diepten maar wat een schitterende tocht. Open mond en enigszins kwijlend van de ene verbazingwekkende krater naar de andere. Op instagram vind je een klein live sfeerbeeld onder de naam Sjekje.

Terug bij het restaurant nog wat spectaculaire trucjes van de parkwachters en een koffietje met uitzicht. En ja we zijn onze hotelvriend dankbaar voor zijn tip.

De wijnbouw op Lanzarote is heel bijzonder. Kuilen graven in de zwarte lavastenen, daar een wijnrank in en een volgende kuil graven. Prachtig om te zien, perfect ronde kuilen tegen de heuvels met groene ranken. In een bodega heeft Frank een glaasje geproefd.

Het bleef regenen dus even wat lezen op de hotelkamer en vervolgens wandelend Yaiza verkennen. Veel verkenning was niet nodig.

Vanavond nog lekker eten in het restaurant van ons hotel en morgen verhuizen naar Costa Teguise.

Veel liefs

Jeannette

Lavalandschappen , hobbelige wegen, strand en een kerk

Voor het ontbijt een zwembad helemaal voor mij alleen. Vulkanen en mooie luchten op een vroege ochtend. Meer moet dat niet zijn. Tenzij een lekker en uitgebreid ontbijt op een patio.

Ons smartje voor een week heeft het niet makkelijk met de heuvels en hellingen vandaag. We starten onze ontdekkingsreis bij El Golfo en het Charco de los Clicos. Een fluoriserend meertje op een zwart strand. Op naar het volgende mooie meertje bij de Playa de la Montana Bermeja. Rust, wind, zee meer heeft een mens niet nodig. Verder naar Los Herbideros. Gaten in de lavakorst waar de oceaan onder buldert.

Tijd voor een sanitaire stop. Helaas geen bosjes of boompjes op dit kale eiland. Ik mag op het toilet van een restaurant dat nog gesloten is ( even wat moeilijker gelopen met de stok en een beetje mijn oedeemarm laten zien doen wonderen, het mag al eens). Vervolgens een schitterend zicht op de zoutpannen. Een koffie en een kerk in Femes en op naar Playa Blanca voor wat boodschappen. Oeps na alle rust een overrompeling van Duitse en Britse toeristen.

Wegwezen en via een hobbelig weggetje het natuurpark de Los Ajaches in. Zwemmen tussen de vissen bij een rustig Playa de Papagayo.

Een late lunch in Femes en nu rust in ons fijne hotel,

En vanavond? Nog wat lokale specialiteiten proeven en voor Frank een streekwijn. Lanzarote is de moeite.

Veel liefs

Jeannette

Een lange vliegreis met een prachtig resultaat

Na een rustig ontbijtje en nog even bellen met een lieve meis in Gent, zonder problemen op vliegveld Charleroi gearriveerd. Met enige vertaging de lucht in en vervolgens vier uur de tijd doorkomen. Pioten die tijdens de vlucht uit hun cockpit komen voor een babbeltje met de stewardessen en een sanitaire stop. Er bleef geen gelukkig geen piloot alleen in de cockpit.

Over Afrika naar Lanzarote en landen op een baan pal aan zee. Wat een mooie binnenkomer. Het autoverhuurbedrijf was ook snel gevonden en nu zitten we in een fijn hotel in Yaiza. Het zwembad wacht morgenochtend op me. Lekker eten en rust.

Morgen begint het grote ontdekken.

Geniet van de foto's.

Veel lief

Jeannette