Timanfaya, wijn en een dorp waar weinig leven is.
Regen op Lanzarote. Het zou hier minder regenen dan in de Spaanse Sahara. Boffen wij even dat we dit natuurfenomeen mee mogen maken.
Op advies van onze Spaanse hotelvriend op tijd vertrokken naar het Parque Nacional de Timanfaya. Een vulkaanveld, zo desolaat en onwerkelijk dat je niet meer het gevoel hebt op aarde te zijn. Een drie kwartier durende busrit was bij de entreeprijs inbegrepen. Blij als een kind het bankje achter de chauffeur weten te bemachtigen. Oké de blijdschap werd tijdens de rit wat getemperd door duizelingwekkende diepten maar wat een schitterende tocht. Open mond en enigszins kwijlend van de ene verbazingwekkende krater naar de andere. Op instagram vind je een klein live sfeerbeeld onder de naam Sjekje.
Terug bij het restaurant nog wat spectaculaire trucjes van de parkwachters en een koffietje met uitzicht. En ja we zijn onze hotelvriend dankbaar voor zijn tip.
De wijnbouw op Lanzarote is heel bijzonder. Kuilen graven in de zwarte lavastenen, daar een wijnrank in en een volgende kuil graven. Prachtig om te zien, perfect ronde kuilen tegen de heuvels met groene ranken. In een bodega heeft Frank een glaasje geproefd.
Het bleef regenen dus even wat lezen op de hotelkamer en vervolgens wandelend Yaiza verkennen. Veel verkenning was niet nodig.
Vanavond nog lekker eten in het restaurant van ons hotel en morgen verhuizen naar Costa Teguise.
Veel liefs
Jeannette
Reacties
Reacties
Schitterende schrijfstijl !
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}